De lange, hete zomer.....
Door: Oda
Blijf op de hoogte en volg Oda
06 Januari 2008 | Australië, Adelaide
Hello again,
Onze gezellige, warme, actieve kerst vierden wij bij Ayers Rock, een groot, rood rotsblok midden in Australië. Dan merk je dat foto's weinig zeggen want we kenden deze plek natuurlijk al van de plaatjes maar de werkelijkheid is honderd keer mooier. De eerste dag liepen we er omheen (twee uur wandelen) en zagen dit enorme, gladde gesteente met gaten, grotten en spelonken aan alle kanten. Behalve van boven want we mochten er niet op vanwege de hitte en de wind. Geen nood, na een duik in het zwembad gingen we barbecueën bij ons eigen kerstboompje. Dat hadden we bij de vuilnisbak weggehaald en met rood papier versierd. Toen we de volgende ochtend al om 6.30 uur aan de klim wilden beginnen was het echter weer verboden wegens wind en nevel. Dus reden we 50km verder naar Kata Tjuta waar een aantal dezelfde soort rotsen in een ronde lagen, waarvan er een (Mt Olga) zelfs 200m hoger was dan Ayers Rock en die was al 348m. Daar deden we de Valley of the Windswalk, een pad over stenen en rotshellingen tussen deze bergen. Zo mogelijk nog imposanter en in ieder geval voor ons leuker lopen.
's Avonds zaten we nog uren buiten maar we kwamen niet in de verleiding om in de open lucht te slapen want deze keer liep er wel een dingo op de camping. Mooi beest trouwens.
Aangezien het voorlopig overdag 38°C zou blijven werd het niets meer met de klim en gingen we, zonder verdere omwegen voor nog meer rotsen, terug naar de Highway en weer zuidwaarts. Onderweg zagen we nog een dingo en liep de lengte van de hagedissen op tot anderhalve meter (als ze dan tenminste nog zo heten). Af en toe zweefde er een stel prachtige, bruin met beige gekleurde arenden over de weg, al betekende dat meestal dat er weer een dode kangoeroe lag. Heel leuk om te zien was ook de emoe, die haar vijf jongen meteen weg stuurde toen ik een foto wilde maken en er zelf beschermend achteraan ging.
Ik vond het zalig weer op weg te zijn. Komisch ook dat van elk voertuig dat we hier zagen (vrachtwagen, 4WD, camper, gewone auto) de chauffeur altijd zwaaide. Lijkt me een goed idee voor de files op de Waalbrug, ha ha.
We reden door een rood duingebied, begroeid met wat lage struikjes, afgewisseld met grote 'stranden'. Later volgde het 'platteland', zoals in Kulgera en bij Cadney Homestead. Zelfs de wind was hier heet. Vanaf Alice Springs hadden we ook al geen wolkje meer gezien en zagen we de zon gewoon in de grond verdwijnen. Daarna keek ik automatisch omhoog voor de 'schitterende' hemel, maar dat was helemaal niet nodig want we zaten als het ware onder een koepel van sterren dus je kon ze ook gewoon voor je zien.
Ondanks de duizenden kilometers bleef Hans zuinig met benzine. Toen zijn sok onder de auto waaide moest ik mee duwen om hem terug te vinden. Maar van elke kilometer genoot ik, vooral toen alles nog kaler werd. De grond was er bedekt met rood en paars gravel. Je keek tot aan de horizon en ik had het gevoel dat je zo altijd door kon blijven rijden. Boven de velden zag je de lucht trillen van de hitte. Het was ook in de veertig graden toen we aankwamen in Coober Pedy, een heel apart stadje waar van alles was ondergebracht in de oude opaalmijnschachten. Zo bekeken we twee ondergrondse kerkjes, waarvan een katholiek, zodat we alsnog een kaarsje konden aansteken bij de kerststal. Verder was alles gericht op de verkoop van opaal. In een gezellig winkeltje kregen we van een lieve Griekse vrouw wat stenen, ook ruwe voor geluk, al kochten we natuurlijk ook een hangertje. Een koel, ondergronds hotel vonden we overbodige luxe, maar toen we weer in de auto stapten hadden we hete drank en zowat bij voorbaat gebakken eieren.
De natuur vonden wij daar in de buurt behoorlijk beschadigd door alle actieve mijnen, maar inkomsten gaan voor en gelukkig zijn de woestijnen in Australië groot genoeg. Al snel werd de omgeving dan ook weer groen vanwege de graspolletjes en de onvermijdelijke struiken of boompjes, afgewisseld met bijna kale vlaktes. Net toen we dachten dat het zo zou blijven, bereikten we ineens een zoutmeer. Het was net of je bij de zee stond met een groot, wit, glanzend strand ervoor. Later zagen we nog een aantal van deze meren toen we door een heuvelgebied kwamen waar je overal om je heen zo oneindig ver kon kijken dat je het gevoel kreeg dat de hele wereld aan je voeten lag. Echt super!
Eigenlijk nog te snel bereikten we Port Augusta, maar een verblijf aan het strand was bij een temperatuur van 42°C wel aantrekkelijk om oud op nieuw te vieren. Het werd zelfs 44°C, waardoor het ook daar overdag te heet was. Overigens geen feestvierders, die Australiërs. Nergens een kantine op de camping, nergens vuurwerk te koop. Wel kochten we een fles champagne en vonden toch nog sterretjes, maar een beachparty zat er niet in want de mensen bleven gewoon in hun caravan zitten. Dus gingen wij naar het centrum voor een gezellige kroeg. We zagen alleen een saloon in een hotel maar binnen bleek dat het uitgaanscentrum te zijn. Er waren verschillende bars en in een zaaltje speelde een prima band. Zo hadden we toch nog een hoop schik en dansten we het nieuwe jaar in. Net voor 12.00 uur deelde ik de sterretjes uit. Jammer dat we er niet meer hadden want iedereen vond het leuk en dat was al het vuurwerk van de stad volgens mij. Buiten was ook niets te zien of te horen maar om half drie hadden we op de camping ons eigen 2008-knalletje nog toen Hans de fles opende, al kregen we die niet meer leeg want we wilden 's ochtends weer verder.
Na al die tijd blauwe lucht bestond de hemel 's morgens plotseling uit een grote dot watten, maar een uur later waren er alleen nog wat plukjes over. Toen reden wij al richting Broken Hill omdat ik niet genoeg kon krijgen van woestijngebieden. Het werd weer een geweldige rit door de Flinders Ranges en over de vlaktes en de heuvels verder in de woestijn. De rode kleuren maakten plaats voor zandkleuren gecombineerd met groen, grijs, beige en paars. De bodem van de woestijn is niet alleen rijk aan edelstenen maar ook aan zilver, zink, koper en zelfs goud en uranium. In dit gebied verwachtten we dan ook veel mijnen aan te treffen maar na een aantal spookstadjes onderweg vonden we ook alleen een gesloten zilvermijn in Broken Hill, al sloegen we het industriegebied over. Verder was het een prachtige 'western' stad met een groot, modern winkelcentrum. Ik had alleen weer medelijden met de cassières. Niemand heeft hier een boodschappentas en die meisjes (of jongens) moeten de hele dag staan en alle artikelen meteen in plastic tasjes pakken terwijl de klanten staan te wachten. Wel zwaar, zeker als je de afmeting van de verpakkingen ziet. Maar ze blijven vriendelijk.
Na een bezoek aan de Royal Flying Doctor Service reden we weer een stuk door de Outback. Bij de grens tussen New South Wales en South Australia werden we zelfs in deze omgeving gecontroleerd op vers fruit en groenten, vanwege de vliegjes. In Burra vonden we nog een 'open cut' kopermijn maar bij Adelaide waren de heuvels weer begroeid en liepen er hier en daar schapen. Na onze bijna 6000km lange, fantastische tocht, moesten we de auto hier weer inleveren. Maar eerst hebben we ons even geïnstalleerd op een camping aan de Gulf St. Vincent, midden tussen de Aussies want die hebben intussen allemaal zomervakantie. De Lobello is leeggelopen en de scheercrème juist keihard geworden maar het is hier een waar vakantieparadijs met de blauwe zee, het witte strand, de blauwe lucht en dat alles midden in een wijngebied. Toch gaan we nog twee weken een auto huren want de tijd is kostbaar en we willen ook nog, op onze manier, een stuk kustgebied zien.
Cheers,
Oda
Onze gezellige, warme, actieve kerst vierden wij bij Ayers Rock, een groot, rood rotsblok midden in Australië. Dan merk je dat foto's weinig zeggen want we kenden deze plek natuurlijk al van de plaatjes maar de werkelijkheid is honderd keer mooier. De eerste dag liepen we er omheen (twee uur wandelen) en zagen dit enorme, gladde gesteente met gaten, grotten en spelonken aan alle kanten. Behalve van boven want we mochten er niet op vanwege de hitte en de wind. Geen nood, na een duik in het zwembad gingen we barbecueën bij ons eigen kerstboompje. Dat hadden we bij de vuilnisbak weggehaald en met rood papier versierd. Toen we de volgende ochtend al om 6.30 uur aan de klim wilden beginnen was het echter weer verboden wegens wind en nevel. Dus reden we 50km verder naar Kata Tjuta waar een aantal dezelfde soort rotsen in een ronde lagen, waarvan er een (Mt Olga) zelfs 200m hoger was dan Ayers Rock en die was al 348m. Daar deden we de Valley of the Windswalk, een pad over stenen en rotshellingen tussen deze bergen. Zo mogelijk nog imposanter en in ieder geval voor ons leuker lopen.
's Avonds zaten we nog uren buiten maar we kwamen niet in de verleiding om in de open lucht te slapen want deze keer liep er wel een dingo op de camping. Mooi beest trouwens.
Aangezien het voorlopig overdag 38°C zou blijven werd het niets meer met de klim en gingen we, zonder verdere omwegen voor nog meer rotsen, terug naar de Highway en weer zuidwaarts. Onderweg zagen we nog een dingo en liep de lengte van de hagedissen op tot anderhalve meter (als ze dan tenminste nog zo heten). Af en toe zweefde er een stel prachtige, bruin met beige gekleurde arenden over de weg, al betekende dat meestal dat er weer een dode kangoeroe lag. Heel leuk om te zien was ook de emoe, die haar vijf jongen meteen weg stuurde toen ik een foto wilde maken en er zelf beschermend achteraan ging.
Ik vond het zalig weer op weg te zijn. Komisch ook dat van elk voertuig dat we hier zagen (vrachtwagen, 4WD, camper, gewone auto) de chauffeur altijd zwaaide. Lijkt me een goed idee voor de files op de Waalbrug, ha ha.
We reden door een rood duingebied, begroeid met wat lage struikjes, afgewisseld met grote 'stranden'. Later volgde het 'platteland', zoals in Kulgera en bij Cadney Homestead. Zelfs de wind was hier heet. Vanaf Alice Springs hadden we ook al geen wolkje meer gezien en zagen we de zon gewoon in de grond verdwijnen. Daarna keek ik automatisch omhoog voor de 'schitterende' hemel, maar dat was helemaal niet nodig want we zaten als het ware onder een koepel van sterren dus je kon ze ook gewoon voor je zien.
Ondanks de duizenden kilometers bleef Hans zuinig met benzine. Toen zijn sok onder de auto waaide moest ik mee duwen om hem terug te vinden. Maar van elke kilometer genoot ik, vooral toen alles nog kaler werd. De grond was er bedekt met rood en paars gravel. Je keek tot aan de horizon en ik had het gevoel dat je zo altijd door kon blijven rijden. Boven de velden zag je de lucht trillen van de hitte. Het was ook in de veertig graden toen we aankwamen in Coober Pedy, een heel apart stadje waar van alles was ondergebracht in de oude opaalmijnschachten. Zo bekeken we twee ondergrondse kerkjes, waarvan een katholiek, zodat we alsnog een kaarsje konden aansteken bij de kerststal. Verder was alles gericht op de verkoop van opaal. In een gezellig winkeltje kregen we van een lieve Griekse vrouw wat stenen, ook ruwe voor geluk, al kochten we natuurlijk ook een hangertje. Een koel, ondergronds hotel vonden we overbodige luxe, maar toen we weer in de auto stapten hadden we hete drank en zowat bij voorbaat gebakken eieren.
De natuur vonden wij daar in de buurt behoorlijk beschadigd door alle actieve mijnen, maar inkomsten gaan voor en gelukkig zijn de woestijnen in Australië groot genoeg. Al snel werd de omgeving dan ook weer groen vanwege de graspolletjes en de onvermijdelijke struiken of boompjes, afgewisseld met bijna kale vlaktes. Net toen we dachten dat het zo zou blijven, bereikten we ineens een zoutmeer. Het was net of je bij de zee stond met een groot, wit, glanzend strand ervoor. Later zagen we nog een aantal van deze meren toen we door een heuvelgebied kwamen waar je overal om je heen zo oneindig ver kon kijken dat je het gevoel kreeg dat de hele wereld aan je voeten lag. Echt super!
Eigenlijk nog te snel bereikten we Port Augusta, maar een verblijf aan het strand was bij een temperatuur van 42°C wel aantrekkelijk om oud op nieuw te vieren. Het werd zelfs 44°C, waardoor het ook daar overdag te heet was. Overigens geen feestvierders, die Australiërs. Nergens een kantine op de camping, nergens vuurwerk te koop. Wel kochten we een fles champagne en vonden toch nog sterretjes, maar een beachparty zat er niet in want de mensen bleven gewoon in hun caravan zitten. Dus gingen wij naar het centrum voor een gezellige kroeg. We zagen alleen een saloon in een hotel maar binnen bleek dat het uitgaanscentrum te zijn. Er waren verschillende bars en in een zaaltje speelde een prima band. Zo hadden we toch nog een hoop schik en dansten we het nieuwe jaar in. Net voor 12.00 uur deelde ik de sterretjes uit. Jammer dat we er niet meer hadden want iedereen vond het leuk en dat was al het vuurwerk van de stad volgens mij. Buiten was ook niets te zien of te horen maar om half drie hadden we op de camping ons eigen 2008-knalletje nog toen Hans de fles opende, al kregen we die niet meer leeg want we wilden 's ochtends weer verder.
Na al die tijd blauwe lucht bestond de hemel 's morgens plotseling uit een grote dot watten, maar een uur later waren er alleen nog wat plukjes over. Toen reden wij al richting Broken Hill omdat ik niet genoeg kon krijgen van woestijngebieden. Het werd weer een geweldige rit door de Flinders Ranges en over de vlaktes en de heuvels verder in de woestijn. De rode kleuren maakten plaats voor zandkleuren gecombineerd met groen, grijs, beige en paars. De bodem van de woestijn is niet alleen rijk aan edelstenen maar ook aan zilver, zink, koper en zelfs goud en uranium. In dit gebied verwachtten we dan ook veel mijnen aan te treffen maar na een aantal spookstadjes onderweg vonden we ook alleen een gesloten zilvermijn in Broken Hill, al sloegen we het industriegebied over. Verder was het een prachtige 'western' stad met een groot, modern winkelcentrum. Ik had alleen weer medelijden met de cassières. Niemand heeft hier een boodschappentas en die meisjes (of jongens) moeten de hele dag staan en alle artikelen meteen in plastic tasjes pakken terwijl de klanten staan te wachten. Wel zwaar, zeker als je de afmeting van de verpakkingen ziet. Maar ze blijven vriendelijk.
Na een bezoek aan de Royal Flying Doctor Service reden we weer een stuk door de Outback. Bij de grens tussen New South Wales en South Australia werden we zelfs in deze omgeving gecontroleerd op vers fruit en groenten, vanwege de vliegjes. In Burra vonden we nog een 'open cut' kopermijn maar bij Adelaide waren de heuvels weer begroeid en liepen er hier en daar schapen. Na onze bijna 6000km lange, fantastische tocht, moesten we de auto hier weer inleveren. Maar eerst hebben we ons even geïnstalleerd op een camping aan de Gulf St. Vincent, midden tussen de Aussies want die hebben intussen allemaal zomervakantie. De Lobello is leeggelopen en de scheercrème juist keihard geworden maar het is hier een waar vakantieparadijs met de blauwe zee, het witte strand, de blauwe lucht en dat alles midden in een wijngebied. Toch gaan we nog twee weken een auto huren want de tijd is kostbaar en we willen ook nog, op onze manier, een stuk kustgebied zien.
Cheers,
Oda
-
06 Januari 2008 - 06:59
Kees:
Hoi Oda en Hans,
Gelukkig en gezond 2008 toegewenst.
Dank voor de mooie en de zo vertrouwde zelfgemaakte wenskaart, die had ik voor dit jaar niet echt verwacht.
Geniet verder van jullie reis en tot horen! -
06 Januari 2008 - 08:53
Francien:
Hoi Oda en Hans,
Wel heel speciaal om zo oud en nieuw te vieren!! Ik geniet elke keer weer van jullie prachtig reisverslag. Deze keer kan ik het me helemaal voorstellen hoe jullie daar rondtrekken door de Outback!!
Bedankt voor de originele nieuwjaarskaart! Het allerbeste en nog even verder genieten. Tot ziens.
Groet,
Francien -
06 Januari 2008 - 09:38
Frans En Bep:
Hoi Oda en Hans, Leuk weer even wat van jullie te horen.Nog bedankt voor de orginele kerstkaart en dan ook nog per post! Wat is het toch een mooi land en wat hebben jullie al veel gezien. Het kerstdiner was ook erg orgineel zo zie je maar als je wilt kunt je overal lekker? eten. Verders een nog fijne weken en tot ziens en horen!!!!!!!!!!! -
06 Januari 2008 - 10:34
Yvonne En Jan:
Beste Hans en Oda,een voorspoedig 2008 toegewenst,als ik jullie verhaal zo lees krijg ik de kriebels,moet toch weer terug naar het land van de onbegrensde mogelijkheden,prachtig land hé!Ik hoop dat jullie nog veel plezier beleven daar.
Yvonne Jan Pim Joyce en Cindy -
06 Januari 2008 - 11:49
Trudy:
ha die oda en hans. voor jullie natuurlijk een heel mooi, gezond en gelukkig 2008. Hartstikke tof die zelfgemaakte kerstkaart van jullie. Ik had meteen door dat het een kaart van jou was door de postzegel maar ik vond het extra leuk dat die zelfgemaakt was. Ik had die van vorig jaar extra bewaard omdat ik geen kaart verwachtte. Wat een prachtige foto's overigens. Nog een hele mooie tijd daar down under. Dikke kus van Trudy en Wim -
06 Januari 2008 - 12:31
Tom & Jolanda:
Hoi Oda en Hans,
Nu pas weet ik van je (jullie) reis.
Ineke had het mij geschreven.
In ieder geval nog de beste wensen voor het nieuwe jaar.
De foto's hebben we inmiddels allemaal bekeken, maar het leeswerk zullen we in gedeeltes bijlezen.
Wat een geweldige reis, zeg.
Inèz is vreselijk jaloers ;-)
We gaan je (jullie) nu ook maar volgen.
Een fantastische reis verder en tot het volgende bericht.
Groetjes uit Zaandam -
06 Januari 2008 - 12:35
Wim En Betty:
Hoi Oda en Hans,
Van ons ook nog alle goeds voor 2008 toegewenst. Ik weet niet wanneer jullie precies terug zijn, maar geniet ervan zolang het kan. Tot spoedig ziens.
Hartelijke groeten, ook namens Betty
Wim van Dijk
-
06 Januari 2008 - 13:01
Rikie:
Oda en Hans, Wat een geweldig reisverslag weer en prachtig de bijbehorende foto's!!! Dank voor het 'geluksrugzakje met vredesduif' voor 2008! Niet verwacht maar wel heel erg gewaardeerd;-) Dat ook jullie rugzakje in 2008 gevuld mag zijn met liefde, gezondheid, mooie herinneringen en genieten! Dat laatste is zichtbaar en leesbaar aanwezig. Ook namens Ad nog meer daarvan de komende weken.
Groetjes en dikke nieuwjaarkus van Rikie en Ad -
06 Januari 2008 - 13:25
Mia:
Wat een fantastisch verslag, ik heb er weer van genoten!
Nog de allerbeste wensen voor een gezond en gelukkig 2008. Groetjes van Mia -
06 Januari 2008 - 15:16
Bram En Carina:
Erg mooi verhaal en een geweldige foto Hansje!! Haha...
Fijn dat alles zo mooi is en je kerst en nieuwjaar een keer heel anders beleeft. Inmiddels schiet de tijd al aardig op dus geniet er nog maar van.
Groetjes uit het kleine Nederland -
06 Januari 2008 - 20:03
Jopke:
Een beter begin van 2008 hadden jullie niet kunnen hebben dan daar in Down Under. Van mij ook de allerbeste wensen.
Ik vraag me af of Oda de nieuwjaarskaarten van de zomer al heeft gemaakt en of ze die al die maanden heeft meegesleept....???
Het wordt zeer gewaardeerd. hartelijke groet. -
07 Januari 2008 - 08:51
Nick & Jorine:
Hoi hoi,
hebben jullie nog iets gemerkt van de overstromingen? Vast niet... Dat soort dingen krijg je nooit mee.
Hier gaat alles goed, maar ik heb gemerkt dat er in 2008 toch weer gewoon gewerkt moet worden...
Ach ja, zo blijf je van de straat.
Kus van ons!! -
07 Januari 2008 - 12:34
Monique:
Hallo Hans en Oda, wat een geweldige tijd hebben jullie toch samen! De omgeving daar is beademend mooi, weer eens wat anders om zo de feestdagen door te brengen. Bij ons is het momenteel erg koud en nat. Gelukkig nog geen sneeuw maar af en toe wel s´morgens de ruiten krabben.Kunnen jullie je helemaal niks bij voorstellen op dit moment natuurlijk en l+aten we dat voorlopig maar even zo houden. Geniet er maar van. Dikke knuffel, Monique -
07 Januari 2008 - 18:43
Jeannette:
Hoi Oda en Hans
De allerbeste wensen voor 2008 en wat een leuk begin van een nieuw jaar, daar in dat grote warme land. En lekker warm. Ik gun het jullie van harte. Wij genieten mee met jullie in ons koude kikkerland. En, gelukkig heb je toch nog een kaart gestuurd,ha,ha. Bedankt ook namens Henk.
Liefs van ons. -
08 Januari 2008 - 21:27
Annemarie:
Hoi Oda en Hans,
alle goeds voor 2008 gewenst en bedankt voor de toepasselijke handmade kerstkaart, die kwam als een verrassing.
Je hebt ze toch niet tijdens die ritjes van 6000km zitten maken wel!?
Heel veel plezier nog de komende weken.
Groeten Joop en Annemarie -
08 Januari 2008 - 22:19
Frouwkje:
Goh wat een verrassing. Een grote dikke envelop uit Australie in mijn brievenbus. Denka je wel voor het zelfgemaakte nieuwjaarskaartje. Zal zorgen dat iedereen hem krijgt. Wens jullie ook een heel voorspoedig en gelukkig en gezond 2008 en wens jullie ook een behouden thuiskomst.
En Oda, een nieuwtje: ik ben weer ontzettend verliefd. Je hoort er meer van. groetjes -
12 Januari 2008 - 17:42
Marijke:
Hoi Oda en Hans,
Ik ben wel een beetje laat maar alsnog een heel gelukkig en vooral gezond 2008 voor jullie. En bedankt voor de schitterende kerstkaart ik kreeg m van Frouwkje wat een leuk idee. Geniet nog maar even van al het moois dat jullie meemaken. Dat is uit de verhalen wel lezen en aan de prachtige foto's te zien. En nu op naar het opa & oma schap ook weer iets leuks om naar uit te kijken en voor terug te komen toch?
Liefs Marijke
-
13 Januari 2008 - 12:15
Ria En Martin:
Hoi Die Oda en Hans,
Mooie foto's en wat een ruimte daar.
zo zien we nog eens wat van de wereld.
we wensen jullie nog heel veel reisgenot.
Groetjes vanuit Boskant.
-
13 Januari 2008 - 12:23
Martin En Ria:
Hoi Oda en Hans,
We wensen jullie ook nog een gelukkig en gezond 2008 toe.
Bedankt voor Jullie orginele nieuwjaarskaart.
Gr.Martin en Ria -
14 Januari 2008 - 11:13
Victor:
Ha die Hans en Oda.
Kan eindelijk (ze zijn allemaal weg) weer even gebruik maken van de computer. Misschien wat laat maar ook voor jullie alles wat wenselijk is voor 2008. Geweldige verhalen, maar ben toch benieuwd of Hans net zo geniet als jij. Maar dat horen we wel bij terug komst. Wat me wel verbaasd, er is (volgens mij) in al die maanden niets over voetbal geschreven. En dat voor voetbal fanatiekelingen zoals jullie zijn. Of staan de uitslagen van NEC daar soms in de krant? Even de stand van nu PSV, Ajax, Feijenoord, AZ op plaats 11! en NEC.....15 helaas. Hans, ze missen jou misschien toch een beetje. Ze hebben trouwens wel steeds veel pech, maar ja de doelpunten tellen!
Veel plezier daar nog de komende weken.
Groeten van ons allemaal. -
19 Januari 2008 - 08:46
Henriette:
Hai Oda en Hans,
Wel wat laat, maar bedankt voor jullie leuke en originele wenskaart. Jullie zijn het jaar schitterend begonnen. Dat de rest van 2008 ook mooi en gezellig mag verlopen.
Groetjes uit een (veel te) droog en zonnig Cyprus.
Paul/Henriette
-
19 Januari 2008 - 15:06
Bep Baars:
Eindelijk tijd om te laten weten dat ik met enorme bewondering alles van je (jullie) reis heb gelezen. Oda en Hans geniet nog met volle teugen van deze fantastische reis, ik vind jullie kangers. Veel liefs vanuit Eindhoven en alle goeds voor 2008; Knuffel - Bep
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
