Genieten, genoot, genoten.....!
Door: Oda
Blijf op de hoogte en volg Oda
02 Februari 2008 | Nederland, Nijmegen
Hi folks,
Nooit geweten dat Canberra de hoofdstad van Australië was maar het Parlementsgebouw was heel apart, gebouwd in een heuvel met gras op het dak. Verder was het een leuke, rustige stad tussen de bergen. Helaas ontbreken de foto's want na een prachtig ritje naar Goulburn werd daar onze camera gestolen. Een paar minuten onoplettendheid op de camping kostte ons de foto's vanaf Adelaide. Blij dat jullie ze mooi vonden want dat blijven waarschijnlijk de enige van die fantastische route. Wel even een domper maar onze herinneringen kunnen ze gelukkig niet jatten. Na de aangifte gingen we een kop koffie drinken en in Sydney schaften we meteen een ander toestelletje aan om ons humeur niet te laten bederven door zo'n sukkels. Daar vonden we een camping in Rockdale, vlakbij het vliegveld waar we de auto (na weer ruim 3000km) terug moesten brengen. Goed dat we zo'n kleine tent hadden want de vliegtuigen kwamen wel erg laag over, ha ha. Maar heel leuk om te zien. En Sydney was de moeite waard om een tijdje te blijven. Je kon er heel goedkoop een weekkaart kopen waarmee je met elke trein, bus of ferry mocht reizen. Echt ideaal. Even een ijsje eten op Manly Island of gewoon een rondje varen met de boot onder de beroemde Harbour Bridge door. En natuurlijk moesten we het Opera House zien. Op een afstand vond ik het kleiner dan ik had verwacht maar toen we dichterbij kwamen bleek het juist een gigantisch gebouw te zijn.
We gingen ontbijten in Hyde Park met een kop 'wegwerpkoffie' of picknicken aan een baai, want die waren er genoeg, dus we kregen niet het opgesloten stadsgevoel. Bovendien maakten we weer een uitstapje naar de natuur. Bij de Blue Mountains was het prachtig. Alleen jammer dat het in dit soort gebieden meestal druk is, maar als je meteen de zwaarste route neemt loop je al snel weer bijna alleen. We maakten een geweldige tocht steil naar beneden met uitzicht op bergen en rotsen als The Three Sisters en langs een superhoge waterval in het regenwoud. Lekker om weer bezig te zijn.
En eindelijk konden we naar een voetbalwedstrijd want op vrijdagavond speelde Sydney FC tegen Queensland Roar. Overdag gingen we naar het Olympic Park. Op het centraal station stonden al overal aanwijzingen en de trein zat vol jonge mensen. Bleek er een Rockconcert te zijn. In het begin was het nog redelijk rustig maar toen we ergens gingen zitten, zagen we voor ons gevoel alle 40.000 bezoekers langskomen. Beter dan een terrasje want er was van alles te zien. Een aantal jongens probeerde over het hek te klimmen. Ze waren een stuk of tien agenten te slim af maar de laatste had pech. Daar doken ze met z'n allen bovenop. Met net zoveel man en een paar honden konden ze af en toe een jongen of meisje arresteren wegens drugsbezit. Een gezellig stelletje bood ons een drankje aan. Het zat in een frisdrankblikje maar ze tapten het uit de camelbag in zijn broek. Ik dronk even mee en volgens het meisje werd je er heel vrolijk van maar ik merkte geen verschil want dat was ik al, ha ha. Ze vonden dat we mee naar binnen moesten maar zonder kaartje lukte dat helaas niet. Dus gingen wij terug naar de stad voor de Hyundai A-Leaque. Het enorme stadion was nog bijna leeg toen wij arriveerden maar tegen acht uur waren zowat alle plaatsen bezet. Wij zaten midden in de F-side. Tenminste tot de wedstrijd begon want aan die kant ging iedereen staan. Voor ons stonden sommige fans de hele wedstrijd op de stoelen met de rug naar het veld en al die tijd werd er gezongen, geschreeuwd en soms gesprongen. Ik weet niet of Guus dat veroorzaakt heeft maar het was net Engeland, dus ik miste veel van de wedstrijd (Hans was intussen verhuisd) maar die dag zagen we ontzettend veel enthousiaste Aussies. En de volgende dag kwamen we zo mogelijk nog meer mensen tegen in de stad, vanwege Australia Day. Vooral bij Darling Harbour was het stikdruk maar ook erg leuk met muziek, eettentjes en BBQ-bars waar alcohol werd geschonken. Na de botenparade brachten wij daar wat oergezellige uurtjes door. Leuk dat heel Sydney ons laatste weekend meevierde en de avond afgesloten werd met een combinatie van muziek, lasershow en vuurwerk (nu wel) op het water in de baai. Grandioos!
Na al die drukte hadden we nog wel zin om naar de Highlands te gaan, namen de tein en stapten op goed geluk uit in Mittagong. Nadat we een geblesseerde vogel een logeeradres hadden bezorgd vonden we Mount Alexander zodat we nog een behoorlijke klim konden maken voor we met de bus naar de Gold Coast moesten. Helaas vertrok die alleen 's avonds maar in dertien uur konden we nog een groot gedeelte van de kustroute zien, al reden we maar af en toe langs het water.
Coolangatta was een surfparadijs maar ook zonder plank (die voor de kop lieten we maar zitten) was het nog even heerlijk aan het strand en terrasjes waren er volop dus we sloten heel toepasselijk af bij "Outback Jacks".
En toen was het ineens tijd om te vertrekken, al hadden we als toetje nog even een dagje in Kuala Lumpur. Het leek wel of het overal feest was waar wij kwamen want ook hier was alles versierd in verband met Chinees Nieuwjaar, dus liepen we nog gezellig door een heel kleurrijke wijk, over de markt, op de Skybridge van de Twin Towers en besloten de dag weer met vuurwerk. Maar daarna was het echt 'time to go home'.
Aangezien Hans een retourticket had vanaf Frankfurt vloog ik het laatste stuk alleen. De tussenlanding in Colombo verliep niet helemaal vlekkeloos want toen het vliegtuig al bijna beneden was stegen we plotseling weer op. Na een rondje van een kwartier lukte de tweede poging wel, maar daarna hadden we twee uur oponthoud omdat de technische storing eerst verholpen moest worden.
Ondanks deze vertraging ben ik hier toch al eerder beland. Even wachten dus nog. Maar daarmee zit deze fabelachtige droomreis er op.
Ongetwijfeld zal ik nog last krijgen van een 'omgekeerd heimweegevoel', maar straks zie ik onze (schoon)kinderen weer en ik kan niet wachten tot ik ze weer kan knuffelen. Verder verheug ik me op het weerzien met iedereen en op de komst van ons kleinkind natuurlijk.
Maar eerst wil ik jullie allemaal enorm bedanken voor je support. Alle leuke, komische, lieve, gezellige reacties en mailtjes maakten het reizen nog aangenamer dan het al was!
En mijn slotconclusie van deze reis:
... wat kom je overal toch aardige mensen tegen... en
... God, wat is de wereld toch mooi...!!!
With love,
Oda
Nooit geweten dat Canberra de hoofdstad van Australië was maar het Parlementsgebouw was heel apart, gebouwd in een heuvel met gras op het dak. Verder was het een leuke, rustige stad tussen de bergen. Helaas ontbreken de foto's want na een prachtig ritje naar Goulburn werd daar onze camera gestolen. Een paar minuten onoplettendheid op de camping kostte ons de foto's vanaf Adelaide. Blij dat jullie ze mooi vonden want dat blijven waarschijnlijk de enige van die fantastische route. Wel even een domper maar onze herinneringen kunnen ze gelukkig niet jatten. Na de aangifte gingen we een kop koffie drinken en in Sydney schaften we meteen een ander toestelletje aan om ons humeur niet te laten bederven door zo'n sukkels. Daar vonden we een camping in Rockdale, vlakbij het vliegveld waar we de auto (na weer ruim 3000km) terug moesten brengen. Goed dat we zo'n kleine tent hadden want de vliegtuigen kwamen wel erg laag over, ha ha. Maar heel leuk om te zien. En Sydney was de moeite waard om een tijdje te blijven. Je kon er heel goedkoop een weekkaart kopen waarmee je met elke trein, bus of ferry mocht reizen. Echt ideaal. Even een ijsje eten op Manly Island of gewoon een rondje varen met de boot onder de beroemde Harbour Bridge door. En natuurlijk moesten we het Opera House zien. Op een afstand vond ik het kleiner dan ik had verwacht maar toen we dichterbij kwamen bleek het juist een gigantisch gebouw te zijn.
We gingen ontbijten in Hyde Park met een kop 'wegwerpkoffie' of picknicken aan een baai, want die waren er genoeg, dus we kregen niet het opgesloten stadsgevoel. Bovendien maakten we weer een uitstapje naar de natuur. Bij de Blue Mountains was het prachtig. Alleen jammer dat het in dit soort gebieden meestal druk is, maar als je meteen de zwaarste route neemt loop je al snel weer bijna alleen. We maakten een geweldige tocht steil naar beneden met uitzicht op bergen en rotsen als The Three Sisters en langs een superhoge waterval in het regenwoud. Lekker om weer bezig te zijn.
En eindelijk konden we naar een voetbalwedstrijd want op vrijdagavond speelde Sydney FC tegen Queensland Roar. Overdag gingen we naar het Olympic Park. Op het centraal station stonden al overal aanwijzingen en de trein zat vol jonge mensen. Bleek er een Rockconcert te zijn. In het begin was het nog redelijk rustig maar toen we ergens gingen zitten, zagen we voor ons gevoel alle 40.000 bezoekers langskomen. Beter dan een terrasje want er was van alles te zien. Een aantal jongens probeerde over het hek te klimmen. Ze waren een stuk of tien agenten te slim af maar de laatste had pech. Daar doken ze met z'n allen bovenop. Met net zoveel man en een paar honden konden ze af en toe een jongen of meisje arresteren wegens drugsbezit. Een gezellig stelletje bood ons een drankje aan. Het zat in een frisdrankblikje maar ze tapten het uit de camelbag in zijn broek. Ik dronk even mee en volgens het meisje werd je er heel vrolijk van maar ik merkte geen verschil want dat was ik al, ha ha. Ze vonden dat we mee naar binnen moesten maar zonder kaartje lukte dat helaas niet. Dus gingen wij terug naar de stad voor de Hyundai A-Leaque. Het enorme stadion was nog bijna leeg toen wij arriveerden maar tegen acht uur waren zowat alle plaatsen bezet. Wij zaten midden in de F-side. Tenminste tot de wedstrijd begon want aan die kant ging iedereen staan. Voor ons stonden sommige fans de hele wedstrijd op de stoelen met de rug naar het veld en al die tijd werd er gezongen, geschreeuwd en soms gesprongen. Ik weet niet of Guus dat veroorzaakt heeft maar het was net Engeland, dus ik miste veel van de wedstrijd (Hans was intussen verhuisd) maar die dag zagen we ontzettend veel enthousiaste Aussies. En de volgende dag kwamen we zo mogelijk nog meer mensen tegen in de stad, vanwege Australia Day. Vooral bij Darling Harbour was het stikdruk maar ook erg leuk met muziek, eettentjes en BBQ-bars waar alcohol werd geschonken. Na de botenparade brachten wij daar wat oergezellige uurtjes door. Leuk dat heel Sydney ons laatste weekend meevierde en de avond afgesloten werd met een combinatie van muziek, lasershow en vuurwerk (nu wel) op het water in de baai. Grandioos!
Na al die drukte hadden we nog wel zin om naar de Highlands te gaan, namen de tein en stapten op goed geluk uit in Mittagong. Nadat we een geblesseerde vogel een logeeradres hadden bezorgd vonden we Mount Alexander zodat we nog een behoorlijke klim konden maken voor we met de bus naar de Gold Coast moesten. Helaas vertrok die alleen 's avonds maar in dertien uur konden we nog een groot gedeelte van de kustroute zien, al reden we maar af en toe langs het water.
Coolangatta was een surfparadijs maar ook zonder plank (die voor de kop lieten we maar zitten) was het nog even heerlijk aan het strand en terrasjes waren er volop dus we sloten heel toepasselijk af bij "Outback Jacks".
En toen was het ineens tijd om te vertrekken, al hadden we als toetje nog even een dagje in Kuala Lumpur. Het leek wel of het overal feest was waar wij kwamen want ook hier was alles versierd in verband met Chinees Nieuwjaar, dus liepen we nog gezellig door een heel kleurrijke wijk, over de markt, op de Skybridge van de Twin Towers en besloten de dag weer met vuurwerk. Maar daarna was het echt 'time to go home'.
Aangezien Hans een retourticket had vanaf Frankfurt vloog ik het laatste stuk alleen. De tussenlanding in Colombo verliep niet helemaal vlekkeloos want toen het vliegtuig al bijna beneden was stegen we plotseling weer op. Na een rondje van een kwartier lukte de tweede poging wel, maar daarna hadden we twee uur oponthoud omdat de technische storing eerst verholpen moest worden.
Ondanks deze vertraging ben ik hier toch al eerder beland. Even wachten dus nog. Maar daarmee zit deze fabelachtige droomreis er op.
Ongetwijfeld zal ik nog last krijgen van een 'omgekeerd heimweegevoel', maar straks zie ik onze (schoon)kinderen weer en ik kan niet wachten tot ik ze weer kan knuffelen. Verder verheug ik me op het weerzien met iedereen en op de komst van ons kleinkind natuurlijk.
Maar eerst wil ik jullie allemaal enorm bedanken voor je support. Alle leuke, komische, lieve, gezellige reacties en mailtjes maakten het reizen nog aangenamer dan het al was!
En mijn slotconclusie van deze reis:
... wat kom je overal toch aardige mensen tegen... en
... God, wat is de wereld toch mooi...!!!
With love,
Oda
-
02 Februari 2008 - 22:35
Rikie:
Hoi Oda en Hans,
Welkom terug in ons kikkerlandje, waar het overigens ook goed toeven is;-) Oda,
natuurlijk zul je tijd nodig hebben om hier te acclimatiseren na zo lange tijd van vrijheid en genieten. Neem die tijd, maar ik denk dat je zó in beslag genomen wordt door familie, vrienden en natuurlijk jullie gezin en a.s. kleinkind dat je snel niet beter weet en ook hier weer geniet van alle kleine en grote dingen. Bovendien heb je de afgelopen maanden alles vastgelegd op je persoonlijke harde schijf die niemand kan wissen en bij elke gedachte zal het juiste beeld verschijnen en kun je lekker nagenieten! Nogmaals, welkom thuis allebei....... en we spreken elkaar snel.
Lieve groetjes, Rikie
-
02 Februari 2008 - 22:52
Corry En Harrie:
WELKOM THUIS !!!
Tot gauw. -
02 Februari 2008 - 23:06
Jopke:
Back home again .Dank voor je mooie verslagen. Heb ik toch wel mee kunnen genieten van de reis van jullie. -
03 Februari 2008 - 00:48
Dory :
Fijn dat jullie straks weer bij ons terug zijn en bedankt voor je geweldige verhalen. Heb vandaag al zovaak op je site gekeken of en wanneer jullie weer richting NL gaan. Nu je verhaal weer gelezen en heerlijk er zijn weer zoveel vooruitzichten in NL voor jullie en je gezin. Ja en er zijn zeker veel aardige mensen op de wereld en daar horen wij met z'n allen die hier op jouw site hebben gerageerd ook bij denk ik.
Dikke kus voor jou en Hans. -
03 Februari 2008 - 07:27
Kees:
Hoi Oda en Hans
Welkom thuis in dit kikkerlandje, zal even wennen worden.
Tot ziens -
03 Februari 2008 - 10:50
Thea:
Hoi Oda
Wat leuk dat je weer thuis bent ( voor ons dan). Ik zat al steeds te denken, wanneer komt ze nou eindelijk.
Jammer dat net de laatste etappe je fototoestel gejat wordt, maar toch nog beter, dan meteen in het begin moet je maar denken. Wat een fantastische tijd heb je gehad, wat heb je toch veel gezien. Ik heb erg van al je verhalen genoten.
Het zal inderdaad wel even afkicken zijn, maar je gaat hier ook een mooie tijd tegemoet met je kinderen en eerste kleinkind.
Ik veheug me erop je weer te zien.
Groeten Thea -
03 Februari 2008 - 11:49
Jac.:
leuk om zo vlak voor thuiskomst jullie laatste stukje ook nog mee te maken.
prachtig allemaal, maar nu komt er ook weer een fijne en mooie tijd met het weerzien van de kinderen en hun verhalen en niet te vergeten de komst van jullie kleinkind.dat wordt ook veel genieten. succes met 't laatste stukje en dan welkom thuis!!!!!!!!!!!
liefs van henk en jac. -
03 Februari 2008 - 13:32
Liesbeth:
hallo,ik had het er gisterenavond over met karin.hoe heerlijk het moet zijn om jullie eindelijk weer in haar armen te kunnen sluiten.je weet met die hormonen is het dubbel op!nog 4 weekjes!!we tellen met jullie af.tot gauw!! -
03 Februari 2008 - 16:08
Trudy Betz:
ha die oda. toevallig had ik er een paar keer deze week met frouwkje over. wanneer komt ze nou thuis? Gelukkig maar dat alles op een paar kleine incidentjes goed is verlopen. Ik kan niet wachten om je weer een keer live te zien. Als de ergste drukte voorbij is bel ik je.Ben vreselijk benieuwd naar al je verhalen. Fijn dat je er weer bent. Dikke knuffel van ons -
03 Februari 2008 - 18:29
Francine:
Ik krijg weer kippenvel van jouw verhaal. Wat zal het wennen zijn voor je (jullie)en ook wel even duren voor de "knop" weer om is. Maar jullie hebben het meegemaakt en je kunt op elk gewenst moment terugdenken aan hoe het was. Dat is het mooie van herinneringen. Ze zijn en blijven bij je. Jullie vooruitzichten hier zijn ook super. Binnenkort opa en oma. Toch gek als ik aan jullie denk.
Blijf genieten en tot gauw. -
03 Februari 2008 - 20:18
Fam Rob Roelofs:
Hallo Hans en Oda,
Welkom Thuis en gelukkig goed thuis gekomen.
Tot gauw.
Rob,Trudy,Dennis en Fiona -
04 Februari 2008 - 20:46
Dora:
Fijn dat jullie weer veilig thuis zijn. Bij dat fototoestel dacht ik aan mijn schoondochter. Die reist veel en maakt weinig foto's. Haar lijfspreuk is : "de mooiste herinneringen bewaar je in je hart", en dat zal voor jullie ook gelden.
Geniet weer van het "alledaagse", want dat is ook zeker de moeite waard, zeker met al die lieve mensen om je heen. Bedankt voor het delen van jullie belevenissen en onze afspraak staat al. Zoals het er nu voorstaat kunnen we allemaal!
Groetjes,
Dora -
05 Februari 2008 - 12:02
Nick & Jo:
Helaas komt aan alles een eind.
Een reis om nooit te vergeten.
Wij zijn in ieder geval trots op jullie. Dit doen niet veel mensen je na!
Succes met wennen... -
05 Februari 2008 - 12:39
Tonny:
Welkom thuis in ons kleine kikkerland!!
De groetjes van ons allemaal.
-
06 Februari 2008 - 11:01
Marijke:
Bijkomend van een zware carnaval, lees ik je laatste verhaal, dat overigens weer net zo boeiend is als de rest. Oda weer Thuis niet te geloven, nou weer lekker genieten van iedereen die je lief hebt en straks natuurlijk van je kleinkind. Ik hoop je gauw te zien want die afspraak in de kroeg Staat nog steeds toch?
Liefs Marijke -
06 Februari 2008 - 16:10
José:
Hallo Oda en Hans
Alweer thuis,gaat toch vlugger dan je denkt. Maar WELKOM THUIS. Voor mijn gevoel ben je helemaal niet zo lang weggeweest. Maar dat komt waarschijnlijk door al die leuke en mooie verhalen.
Nou tot gauw.
groetjes José -
07 Februari 2008 - 08:20
Annie:
Hi Oda en Hans,
Tranen in mijn ogen door jouw slotconclusie van je reis, maar WELKOM thuis ! Geniet van je kinderen en dadelijk van je kleinkind.
Je bent een kanjer !
Groetjes
Annie -
26 Februari 2008 - 09:36
Liesbeth:
een kleindochter!!!en wat voor eentje.buiten onze prinsesjes is nikki toch wel het mooiste prinsesje dat ik in lange tijd gezien heb.heel veel geluk en geniet ervan.ook zij is zo groot!tot gauw zodat ik jullie snel persoonlijk kan feliciteren met deze wonderlijke aanwinst!dikke kus van ons... -
03 Maart 2008 - 16:01
Monique:
Hallo Oda,
Wat jammer dat ik nu jouw verhalen niet meer kan lezen maar wat geweldig dat je weer terug bent. Ik kan niet wachten om je weer te zien. Geef maar aan wanneer we de kroeg onveilig gaan maken! Met Oma op stap, hahaha, dat kan je toch niet geloven...
Hopelijk tot gauw.
Liefs, Monique
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
