Genieten, genoot, genoten.....!

Hi folks,

Nooit geweten dat Canberra de hoofdstad van Australië was maar het Parlementsgebouw was heel apart, gebouwd in een heuvel met gras op het dak. Verder was het een leuke, rustige stad tussen de bergen. Helaas ontbreken de foto's want na een prachtig ritje naar Goulburn werd daar onze camera gestolen. Een paar minuten onoplettendheid op de camping kostte ons de foto's vanaf Adelaide. Blij dat jullie ze mooi vonden want dat blijven waarschijnlijk de enige van die fantastische route. Wel even een domper maar onze herinneringen kunnen ze gelukkig niet jatten. Na de aangifte gingen we een kop koffie drinken en in Sydney schaften we meteen een ander toestelletje aan om ons humeur niet te laten bederven door zo'n sukkels. Daar vonden we een camping in Rockdale, vlakbij het vliegveld waar we de auto (na weer ruim 3000km) terug moesten brengen. Goed dat we zo'n kleine tent hadden want de vliegtuigen kwamen wel erg laag over, ha ha. Maar heel leuk om te zien. En Sydney was de moeite waard om een tijdje te blijven. Je kon er heel goedkoop een weekkaart kopen waarmee je met elke trein, bus of ferry mocht reizen. Echt ideaal. Even een ijsje eten op Manly Island of gewoon een rondje varen met de boot onder de beroemde Harbour Bridge door. En natuurlijk moesten we het Opera House zien. Op een afstand vond ik het kleiner dan ik had verwacht maar toen we dichterbij kwamen bleek het juist een gigantisch gebouw te zijn.
We gingen ontbijten in Hyde Park met een kop 'wegwerpkoffie' of picknicken aan een baai, want die waren er genoeg, dus we kregen niet het opgesloten stadsgevoel. Bovendien maakten we weer een uitstapje naar de natuur. Bij de Blue Mountains was het prachtig. Alleen jammer dat het in dit soort gebieden meestal druk is, maar als je meteen de zwaarste route neemt loop je al snel weer bijna alleen. We maakten een geweldige tocht steil naar beneden met uitzicht op bergen en rotsen als The Three Sisters en langs een superhoge waterval in het regenwoud. Lekker om weer bezig te zijn.
En eindelijk konden we naar een voetbalwedstrijd want op vrijdagavond speelde Sydney FC tegen Queensland Roar. Overdag gingen we naar het Olympic Park. Op het centraal station stonden al overal aanwijzingen en de trein zat vol jonge mensen. Bleek er een Rockconcert te zijn. In het begin was het nog redelijk rustig maar toen we ergens gingen zitten, zagen we voor ons gevoel alle 40.000 bezoekers langskomen. Beter dan een terrasje want er was van alles te zien. Een aantal jongens probeerde over het hek te klimmen. Ze waren een stuk of tien agenten te slim af maar de laatste had pech. Daar doken ze met z'n allen bovenop. Met net zoveel man en een paar honden konden ze af en toe een jongen of meisje arresteren wegens drugsbezit. Een gezellig stelletje bood ons een drankje aan. Het zat in een frisdrankblikje maar ze tapten het uit de camelbag in zijn broek. Ik dronk even mee en volgens het meisje werd je er heel vrolijk van maar ik merkte geen verschil want dat was ik al, ha ha. Ze vonden dat we mee naar binnen moesten maar zonder kaartje lukte dat helaas niet. Dus gingen wij terug naar de stad voor de Hyundai A-Leaque. Het enorme stadion was nog bijna leeg toen wij arriveerden maar tegen acht uur waren zowat alle plaatsen bezet. Wij zaten midden in de F-side. Tenminste tot de wedstrijd begon want aan die kant ging iedereen staan. Voor ons stonden sommige fans de hele wedstrijd op de stoelen met de rug naar het veld en al die tijd werd er gezongen, geschreeuwd en soms gesprongen. Ik weet niet of Guus dat veroorzaakt heeft maar het was net Engeland, dus ik miste veel van de wedstrijd (Hans was intussen verhuisd) maar die dag zagen we ontzettend veel enthousiaste Aussies. En de volgende dag kwamen we zo mogelijk nog meer mensen tegen in de stad, vanwege Australia Day. Vooral bij Darling Harbour was het stikdruk maar ook erg leuk met muziek, eettentjes en BBQ-bars waar alcohol werd geschonken. Na de botenparade brachten wij daar wat oergezellige uurtjes door. Leuk dat heel Sydney ons laatste weekend meevierde en de avond afgesloten werd met een combinatie van muziek, lasershow en vuurwerk (nu wel) op het water in de baai. Grandioos!
Na al die drukte hadden we nog wel zin om naar de Highlands te gaan, namen de tein en stapten op goed geluk uit in Mittagong. Nadat we een geblesseerde vogel een logeeradres hadden bezorgd vonden we Mount Alexander zodat we nog een behoorlijke klim konden maken voor we met de bus naar de Gold Coast moesten. Helaas vertrok die alleen 's avonds maar in dertien uur konden we nog een groot gedeelte van de kustroute zien, al reden we maar af en toe langs het water.
Coolangatta was een surfparadijs maar ook zonder plank (die voor de kop lieten we maar zitten) was het nog even heerlijk aan het strand en terrasjes waren er volop dus we sloten heel toepasselijk af bij "Outback Jacks".
En toen was het ineens tijd om te vertrekken, al hadden we als toetje nog even een dagje in Kuala Lumpur. Het leek wel of het overal feest was waar wij kwamen want ook hier was alles versierd in verband met Chinees Nieuwjaar, dus liepen we nog gezellig door een heel kleurrijke wijk, over de markt, op de Skybridge van de Twin Towers en besloten de dag weer met vuurwerk. Maar daarna was het echt 'time to go home'.
Aangezien Hans een retourticket had vanaf Frankfurt vloog ik het laatste stuk alleen. De tussenlanding in Colombo verliep niet helemaal vlekkeloos want toen het vliegtuig al bijna beneden was stegen we plotseling weer op. Na een rondje van een kwartier lukte de tweede poging wel, maar daarna hadden we twee uur oponthoud omdat de technische storing eerst verholpen moest worden.
Ondanks deze vertraging ben ik hier toch al eerder beland. Even wachten dus nog. Maar daarmee zit deze fabelachtige droomreis er op.
Ongetwijfeld zal ik nog last krijgen van een 'omgekeerd heimweegevoel', maar straks zie ik onze (schoon)kinderen weer en ik kan niet wachten tot ik ze weer kan knuffelen. Verder verheug ik me op het weerzien met iedereen en op de komst van ons kleinkind natuurlijk.
Maar eerst wil ik jullie allemaal enorm bedanken voor je support. Alle leuke, komische, lieve, gezellige reacties en mailtjes maakten het reizen nog aangenamer dan het al was!

En mijn slotconclusie van deze reis:
... wat kom je overal toch aardige mensen tegen... en
... God, wat is de wereld toch mooi...!!!

With love,
Oda