Trappen en treinen in China.....

Hallo luitjes,

Wat gezellig dat jullie een beetje meereizen. Keibedankt allemaal!!!

We hebben Mongolië nog even in het wit gezien want het sneeuwde toen we vertrokken. De volgende dag reed de trein al in China tussen hoge bergen en door talloze tunnels en na een ritje van dertig uur belandden we in Peking. Van de woestijn naar een miljoenenstad, een groter contrast is bijna niet mogelijk. Even wennen aan het gekrioel, maar we vonden al vlug een hotelkamer in het centrum voor 6 euro per persoon (zonder raam 5 euro). Toen we het toilet testten spoot het water echter omhoog zodat we meteen nat waren. Wel handig, wc en douche ineen, maar we gingen toch maar even klagen. Daarna kregen we een andere kamer met betere voorzieningen, inclusief zeep, douchefris, shampoo, tandenborstel met tandpasta, een leuke kam en slippers. Alleen hing de douche nu zowat boven de wc maar dat was in elk geval beter dan andersom.
We zaten op vijf minuten loopafstand van de Temple of Heaven dus als echte toeristen gingen we daar natuurlijk kijken. Ik miste het hemelse gevoel maar het bijbehorende park was heel gezellig. Daar waren mensen bezig met muziek, spelletjes of sport (een soort karatebewegingen). Ondanks de drukte vielen we blijkbaar op want een stel Chinese vrouwen wilde per se met ons op de foto. Na een lekker broodje en een blikje (!) koffie wandelden we naar De Verboden Stad die gelukkig open was (ha ha). We liepen er uren rond want iedere keer was er weer een volgende tempel; heel kleurrijk maar een beetje veel. Het plein vond ik interessanter. Het leek wel een bloemencorso. Overal waren met bloemen schitterende afbeeldingen gemaakt, vooral gebaseerd op de Olympische Spelen van 2008. Op de terugweg was het al donker maar het centrum was één grote lichtreclame. Ik keek mijn ogen uit. Het was overal druk maar hier bestonden tenminste verkeersregels, al moest je regelmatig naar een groen stoplicht zoeken omdat de weg zo breed was dat de paal 40m verderop stond.
Al dat gesjouw met veel trappen was wel een goede voorbereiding op The Great Wall ofwel de Chinese Muur, want ik had me er op verheugd daar eindelijk te lopen. Maar toen we er na een busreis van anderhalf uur aankwamen vond ik het nogal een circus. Je kon ook niet doorlopen want bij elke hoge toren moest je dezelfde weg weer terug. We hadden tweeëneenhalf uur de tijd dus gebruikte ik die maar om zoveel mogelijk trappen te lopen. Een aardig uitzicht maar vooral een goede training, zodat ik topfit was om het Summerpalace te trotseren. Weer een heel park met veel gebouwen en trappen, maar wel leuk.
Verder wilde ik per se iets van de Olympische Spelen zien maar alles was nog in aanbouw. Op afstand konden we onder andere het stadion zien, maar de Chinezen zullen nog hard moeten werken om alles op tijd af te krijgen. Daar zijn ze zo te zien wel goed in. Volgens mij stampen ze hier honderden torenflats tegelijkertijd uit de grond. Peking lijkt dan ook een splinternieuwe stad maar we hebben nog wel een oud, sfeervol stukje kunnen ontdekken. Toch waren we de drukte na een paar dagen echt beu, dus zakten we wat af naar het zuiden. Els werd jarig in de trein. Omringd door Chinezen sliepen we boven in een zespersoons coupé. Om 22.00 uur ging het licht uit maar ik wilde toch iets versieren, dus knutselde ik in het donker met mijn zakmes en touw een verjaardagsslinger van inlegkruisjes en hing die tussen onze bedden. De mensen beneden ons zaten 's morgens wel even raar omhoog te kijken maar het was tenminste een beetje feestelijk. De verjaardag vierden we verder in Pingyao, waarvoor we eerst nog een stuk met de bus moesten. Plotseling werden we ergens buiten dit plaatsje gedumpt. Daar werden we opgewacht door een mannetje dat ons met rugzak en al meesleepte over een sloot en tegen een steile modderhelling op, naar zijn brommer met bankjes erachter waarmee hij ons alsnog naar het oude vestingstadje bracht (na onderhandeling natuurlijk). Er was inderdaad genoeg te zien, onder andere een ommuurd gedeelte waar je door oude Chinese straatjes liep met van die kleine, overvolle winkeltjes, maar de volgende dag gingen we weer verder.
Omdat we 's avonds vertrokken kregen we van de omgeving niet veel mee. Wel van de mensen nu we steeds een lokale trein hadden. In de wachtruimte werden we constant aangestaard. Op een bepaald moment begon een leuk Chinees meisje tegen ons te praten. Ze kende nog niet zo goed Engels. Wij probeerden haar wat bij te brengen en zij leerde ons wat Chinese woorden, maar binnen de kortste keren stonden er tientallen mensen om ons heen en werd het echt lachen.
De trein was deze keer echt goor maar als je slaapt ruik je gelukkig niets. Voor we in Xi'an uitstapten konden we nog even genieten van het veranderde landschap. Het leek net of de bodem uit verschillende verdiepingen bestond, Zelfs als we bergen tegen kwamen waren het net op elkaar geplakte laagjes. Grappig om te zien.
We zitten nu in het Youth Hostel (!) in Xi'an, weer een mooie grote stad maar ook hier zijn we niet van plan lang te blijven want ik heb wel weer genoeg cultuur gesnoven. We willen naar het westen van China reizen, waar hopelijk de Takla Mahan-woestijn wacht.

Groetjes weer,
Oda